Ks. dr Tomasz Pocałujko

Urodził się 27 listopada 1976 r. w Elblągu, syn Kazimierza i Jadwigi, najmłodszy z trojga rodzeństwa. Od dziecka mieszkał w Braniewie. W latach 1983-1991 uczył się w Szkole Podstawowej nr 2, następnie od 1991 do 1995 r. uczęszczał do Liceum Ogólnokształcącego im. Feliksa Nowowiejskiego w Braniewie. W tym czasie rozpoczął służbę liturgiczną w kościele pw. św. Katarzyny w Braniewie i zaangażował się w Ruch Światło-Życie.

Po egzaminie maturalnym, w 1995 r., wstępuje do Wyższego Seminarium Duchownego Metropolii Warmińskiej „Hosianum” w Olsztynie. Formacja zostaje zwieńczona święceniami diakonatu 26 maja 2000 r. i święceniami prezbiteratu 2 czerwca 2001 r.
Od 1 lipca 2001 r. do 30 czerwca 2004 r. pracował jako wikariusz w parafii pw. Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Maryi Panny w Ostródzie.

Po trzech latach pracy, w 2004 r., został wysłany na studia z zakresu prawa kanonicznego na Uniwersytet Św. Krzyża w Rzymie, zakończony licencjatem w 2007 r. W tym samym roku rozpoczyna kolejny etap studiów na Uniwersytecie Gregoriańskim, zwieńczony obroną pracy doktorskiej w 2011 r. na temat możliwości zapobiegania nieważności małżeństwa w przygotowaniu i dopuszczaniu do ślubu.

Po powrocie do Polski, z dniem 1 września 2011 r., zostaje mianowany ojcem duchownym w Wyższym Seminarium Duchownym w Olsztynie, podejmuje pracę w Metropolitalnym Sądzie Archidiecezji Warmińskiej oraz na Wydziale Teologii Uniwersytetu Warmińsko-Mazurskiego w ramach wykładów związanych z dziedziną prawa kanonicznego. W tym czasie angażuje się również w dzieło Nowej Ewangelizacji na terenie Archidiecezji.

W marcu 2014 r. zostaje mianowany pracownikiem Kongregacji ds. Duchowieństwa w Watykanie, gdzie pełni swoją posługę po dziś dzień. Kongregacja zajmuje się sprawami diecezjalnych księży i diakonów oraz seminariami duchownymi (w tym dyscypliną wśród księży czy kwestiami związanymi z powołaniami).

Warmińska Kapituła Katedralna liczy obecnie 11 kanoników gremialnych i 12 kanoników honorowych. Ma też 6 kanoników zasłużonych. Prepozytem jest ks. prał. dr Andrzej Marceli Lesiński.

Kapituła nazywana była w czasach Kopernika „kolegium wielu uczonych i pobożnych mężów”, bo każdy z ubiegających się o kanonię warmińską musiał wykazać się przynajmniej trzyletnimi studiami. Często naukę kanoników finansowała właśnie kapituła, czego przykładem jest najbardziej znany z kanoników warmińskich – Mikołaj Kopernik. Również dziś kanonicy warmińscy to osoby wykształcone, posiadające tytuły naukowe doktora lub profesora.

Kapitułę warmińską utworzył w 1260 r. pierwszy biskup warmiński Anzelm. Pierwotnie kapituła była ulokowana w Braniewie przy kościele św. Andrzeja, który był kościołem katedralnym. Jednak po zniszczeniu świątyni podczas powstania Prusów kapituła w 1278 r. przeniosła się do Fromborka. Jej patronem pozostał św. Andrzej Apostoł, a nowa katedra otrzymała jako patronkę także Najświętszą Maryję Pannę. Biskup warmiński Anzelm zgodnie z aktem erekcyjnym diecezji warmińskiej w 1277 roku nadał kapitule trzecią część swojego dominium. Kolejni biskupi: Henryk Fleming powołał komornictwa fromborskie i melzackie (pieniężnieńskie), a Herman z Pragi olsztyńskie. Tak ukształtowana została domena władzy świeckiej kapituły. Kanonicy mieli obowiązek organizowania i nadzorowania liturgii w katedrze fromborskiej, ale także zagospodarowywali przyznany im teren. Właściwie każdy biskup uzgadniał też z kapitułą ważniejsze decyzje o charakterze gospodarczym i prawnym.