Wprowadzenie

W Czwartek, 5 grudnia 2019 roku w auli Jana Pawła II Papieskiego Uniwersytetu Świętego Krzyża w Rzymie, odbyło się sympozjum zatytułowane: Życie Konsekrowane i Nowa Ewangelizacja Dzisiaj. To przedsięwzięcie zostało przygotowane przez Wydział Teologii i miało podkreślić misyjny wymiar posłannictwa Kościoła, który od samego początku głęboko jest wpisany w Jego istnienie. Temat bardzo mocno zainspirowany był pracą, która przyświecała biskupom w 2012 roku podczas XIII Zwyczajnego Zgromadzenia Ogólnego (Synodu Biskupów). Podczas tego wydarzenia podjęli oni refleksję nad tematem związanym z „Nową ewangelizacją dla przekazywania wiary chrześcijańskiej”. Podczas Synodu Biskupów pojawiło się wiele ważnych pytań. Między innymi niektóre z nich dotyczyły związku zachodzącego pomiędzy życiem konsekrowanym a nową ewangelizacją. Biskupi chcieli zgłębić ten temat poprzez interpretacje misyjności z perspektywy życia osób konsekrowanych. Związku z powyższym, wydział teologiczny pozostając w jedności z nauczaniem Biskupów, gorąco pragnął podjąć się zadania konfrontacji i pogłębienia wyzwań kulturowych, duchowych oraz pedagogicznych, które stanowią swoistego rodzaju zadanie dla tożsamości i misji osób konsekrowanych w dzisiejszych niełatwych czasach. Zadaniem niniejszej konferencji było promowanie odpowiedniej świadomości znaczenia, jakie ma dzisiaj życie konsekrowane w procesie ewangelizacji.

Podczas sympozjum można było usłyszeć następujące wykłady: Życie konsekrowane i „nawrócenie misyjne”, życie konsekrowane i misja: wyzwania we współczesnym społeczeństwie oraz życie konsekrowane i misja: etapy i propozycje formacji ciągłej. Zaproszeni goście byli przedstawicielami różnych ośrodków naukowych takich jak: Instytut Teologii Życia Konsekrowanego „Claretianum” oraz Papieski Wydział Teologiczny „Teresianum”.

Dzień Studiów został przygotowany przez Rev. Prof. Giuseppe de Virgilio, Rev. Prof. Giovanni Zaccaria oraz Dott. Sergio Destito, którzy są pracownikami Papieskiego uniwersytetu Świętego Krzyża w Rzymie.

Pierwszy Wykład

Pierwszy wygłoszony wykład był zatytułowany: Życie konsekrowane i „nawrócenie misyjne”. Został on wygłoszony przez Panią Profesor Nicla Spezzati, która na co dzień pracuje w Instytucie Teologii Życia Konsekrowanego „Claretianum”.

W niniejszym wykładzie bardzo mocno wybrzmiał temat Życia konsekrowanego, które jest głęboko zakorzenione w nauczaniu Chrystusa Pana, który, jest darem Boga Ojca dla swojego Kościoła. Ten sposób życia został ukazany w potrójnym wymiarze, jakim jest konsekracja, wspólnota i posłannictwo. Życie konsekrowane zawiera wiele form i jest uporządkowane dzięki jedności przykazań. Poprzez wiele form dokonywało się na przestrzeni wieków rozszerzanie życia religijnego. Wiele także przy tym zostało przelanej krwi, o czym niewątpliwie przypomina nam historia Kościoła.

Ważnym elementem, które stanowi źródło dla tej formy życia w Kościele jest otwarcie się na kontemplacje przemienionego Chrystusa. Bez adoracji Boga, możliwe jest zatracenie swojej tożsamości. W tym wyborze ukierunkowaniu na Chrystusa, konsekrowani doświadczają światła, które emanuje od Wcielonego Słowa. Konsekrowani poświęcaj się misji, w misję Kościoła zawsze wpisana była misyjność, związana z zanoszeniem Ewangelii, uniwersalności jej przesłania.

Tak jak Trójca Święta zjednoczona jest wewnętrznie, tak Osoby Życia konsekrowanego powinni być zjednoczeni w ten sam sposób z Panem Bogiem. Jednakże codziennie osoby te muszą sobie przypominać o swoim własnym nawróceniu. We wspólnocie życia konsekrowanego bardzo mocno potrzebna jest mistyka, charyzmaty, modlitwa i poczucie odpowiedzialności za życie w miłości w tym przepięknym stanie, jaki zaproponował Chrystus, tym których zechciał powołać. Ich misja to działanie nie tylko na zewnątrz Kościoła, ale także działanie wewnątrz (od środka).

Drugi Wykład

Drugi wykład został wygłoszony przez Panią Profesor Laura Dalfollo z Papieskiego Wydziału Teologicznego “Teresianum”. Wyklad przez nią wygloszony zatytułowany był: życie konsekrowane i misja: wyzwania we współczesnym społeczeństwie.

Podczas wykładu bardzo mocno wybrzmiały zagadnienia związane z wykorzystaniem nowych i rozwijających się technologii. Internet dzisiaj stanowi swoistego rodzaju wyzwanie do głoszenia Dobrej Nowiny o zbawieniu. Dlatego warto zastanowić się nad wielkimi możliwościami, jakie on za sobą kryje. Jednakże wciąż warto pamiętać o ograniczeniach, które on powoduje. Niewątpliwie kwestia relacji miedzy ludzkich jest bardzo ważna w dzisiejszym świecie, może ona zostać łatwo zburzona przez to, że będzie się ona ograniczać tylko do relacji wirtualnej. Internet jest dzisiaj jednym z narzędzi Ewangelizacyjnych, który może prowadzić do spotkania z ludźmi młodymi, które przyniosą dobre owoce w ich życiu.

Osoby życia konsekrowanego, w swojej ewangelizacyjnej misji, są powołani do tego, by iść tam, gdzie obecny jest człowiek. Jednakże osoby te muszą pozostawać w wierności sobie i Bogu, by świadczyć o Chrystusie, wczoraj, dzisiaj i na zawsze. Bez zachowania tożsamości, życie konsekrowane upadnie w kontakcie z nowościami, które przynosi świat. Dlatego osoby życia konsekrowanego muszą bardzo mocno dbać o modlitwę, o kontakt ze wspólnotą, ale także o formację związana z nowoczesnymi technologiami, by służył ona głoszeniu Ewangelii, by  nie doprowadziła do uzależnienia, czy zniszczenia powołania zakonnego.

Trzeci Wykład

Ostatni z wykładów został wygłoszony przez pracownika Instytutu Teologii Życia Konsekrowanego „Claretianum”, Prof. Amedeo Cencini, który przynależy do Zgromadzenia F.d.C.C. Jego wykład zatytułowany był: Życie konsekrowane i misja: etapy i propozycje formacji ciągłej.

Wykładowca w bardzo interesujący sposób chciał pokazać czym charakteryzuje się nowy sposób życia w świecie i w Kościele przez osoby konsekrowane. Zachęcał bardzo wyraźnie do zwrócenia większej uwagi na relacje miedzy ludzkie na szukanie odpowiedzi na pytanie nie o to kim jestem? Ale dla kogo jestem? W ten sposób osoby życia konsekrowanego nie zapomną o ważnym miejscu Ewangelii i głoszenia jej tym dla, których człowiek jest. Życie Konsekrowane ma być znakiem współczującego miłosierdzia, nie może się ono lękać tego zadania.

Kolejną sprawą jest właściwe zrozumienia swojego miejsca w świecie. Osoba życia konsekrowanego nie może myśleć o sobie, jako osobie najważniejszej. To nie ona ma być w centrum, ale Misterium Paschalne, Pan Bóg, Jezus Chrystus i Duch Święty. Dzięki temu osoba życia konsekrowanego poczuje jeszcze głębsze pragnienie otwarcia się na drugiego człowieka, poświęcenia mu czasu i swojej życzliwości.

Wykładowca zachęcał do jeszcze głębszej odwagi w otwieraniu się na nowe wyzwania, które przygotowuje nam świat. Na wychodzenie w miejsca, gdzie nigdy nie rozbrzmiało słowo Ewangelii, ale także powracanie do tych miejsce, gdzie słowo nie zostało przyjęte. Nie może to jednak być głoszenie, które wynika z obawy o przetrwanie ogłoszonego Królestwa Boga.

Ważnym elementem wpływającym na życie osób konsekrowanych to edukacja. Dzięki niej dokonuje się pogłębianie tożsamości misjonarzy. Od samego początku są oni wezwani do nieustannej formacji, która wyraża się także w trosce o apostolskość.

Okrągły Stół

Po dobrym przygotowaniu i wprowadzeniu poprzez wysłuchane wykłady dotyczące kwestii życia konsekrowanego i Ewangelizacji, odbyła się dyskusja. Pierwszym, który zabrał głos w temacie misyjności Kościoła był Ksiądz Maurizio Botta ze zgromadzenia Księży Filipinów. Zwrócił on uwagę, że ważnym oskarżeniem wobec Kościoła Katolickiego jest to że nie odpowiada on na pytania zadawane przez ludzi. Jest to problem bardzo ważny, by w strukturach Kościelnych znaleźć miejsce na odpowiedź na te pytania człowieka. Zwrócił on także uwagę na problem zbytniego postawienia na wiarę, która przeszkadza w racjonalnym podejściu do życia. Te dwa elementy muszą ze sobą współpracować. Ważne jest także, by być obecnym w życiu publicznym, by być z ludźmi i ich problemami, jednakże nie można zapominać o ciszy, adoracji Najświętszego Sakramentu, bez tego spotkania nie można odpowiadać na chaos obecny w świecie, obecny w życiu drugiego człowieka.

Kolejną osobą, która zabrała głos był Rev. Matteo Sanavio, który podzielił się działalnością podjętą dzięki inspiracji Świętego Jana Pawła II.  Po ataku na World Trade Center, i rozpoczęciu wojny papież powiedział, że trzeba ocalić dzieci w Kabulu. Zostały wysłane tam dwie siostry zakonne aby odpowiedzieć na potrzeby dzieci i niepełnosprawnych. W ten sposób Kościół stał się obecny. Chrześcijaństwo stało się obecne w Kabulu, aktualnie pracują tam trzy siostry. Ewangelizują przez swoją posługę na terenie, gdzie nikt nigdzie nie poznał  Ewangelii.

Siostra Monica Vitale podzieliła się działalnością  swojego zakonu w dziele Ewangelizacji młodych w Pizzie. Praca z młodzieżą, która wkracza w dorosłe życie to nie wątpliwie wielkie pole do przekazania wartości i zadbania by nie zatracili oni wiary. Głównym założeniem jest nie praca dla młodzieży, ale praca z młodzieżą. Chcą przede wszystkim towarzyszyć im na ich drodze, pomagając po przez edukacje i formację. Siostry organizują spotkania przy Piśmie Świętym i przy muzyce. Często, jak zauważają młodzi przychodzą, bo chcą zobaczyć, jak żyją siostry jest to okazją do głoszenia Dobrej Nowiny. Działalność sióstr ukierunkowana jest ku młodzieży akademickiej, współpracując z nimi chcą prowadzić ich drogą formacji, także pomagając w rozpoznawaniu powołania.

Wy wystąpieniu Siostra Lucia Bolletti, bardzo mocno wybrzmiała praca z osobami, które odbywają swoje wyroki więzienne. Głoszenie Dobrej Nowiny więźniom to wciąż nowe wyzwanie dla całego Kościoła. Dzielenie się życiem, modlitwa, rozmowy i celebracja Eucharystii w niedziele wraz z kapłanem i wolontariuszami to podstawowe podejmowane misje. Ważne jest bycie przy tych osobach, które są opuszczone przez ludzi. Odwiedzanie, kontakt z nimi i towarzyszenie to prawdziwe dzieło Ewangelizacyjne, które wkracza poza mury więzienne.

Ojciec Flavio Peloso podzielił się świadectwem pracy Księdza Luigi Orione, który podejmował szczególną pracę z dziećmi, niepełnosprawnymi i biednymi. Uczył on sierot podstawowych prac, czynności, a także przygotowania do wykonywania prostych zawodów.. Jest on przykładem człowieka, który z Ewangelią musiał wkroczyć w bolączkę, życia ludzkiego. Jest to człowiek, który pokazuje relację Caritas z Prawdą i z Ewangelizacją.

Siostra Carla de Feo ujęła w swoim świadectwie ważną sprawę, jaką jest dotknięcie tego co dotyczy osoby chorej, czy słabej. Wejście w problemy drugiego człowieka to moment rozpoczęcia towarzyszenia człowiekowi. Osoba Życia Konsekrowanego ma za zadanie odnosić to wszystko do misterium Paschalnego, wtedy dopiero jest w stanie zrozumieć osoby maltretowane. Pomoc w przeżywaniu cierpienia i w brakach fizycznych to sfera, która wciąż wzywa do misyjności. Budować relację z osobami chorymi umysłowo, cierpiących na demencje, czy maltretowanie w rodzinie, to jedyny sposób by osoby te nie czuły się odrzucone.

Siostra Maria Rosa – rozpoczęła swój wykład od zaprezentowania rzeźby, która niedawno pojawiła się na Placu Świętego Piotra w Watykanie. Poprzez obraz tratwy z imigrantami, siostra Maria, chciała ukazać jak ważny jest dialog z imigrantami, oraz zrozumienie ich kultury, bo to właśnie kultura jest ważnym elementem w przedstawieniem natury człowieka, jest czymś z czym identyfikuje się człowiek. To zrozumienie kultury przybywających i prezentowanie własnej stanowi ważną rolę na drodze Ewangelizacji. Siostra usilnie zachęcała do głębokiego wsłuchiwania się w głos osób, które postawione są na drodze Chrześcijan.

Podsumowanie

Wysłuchane wykłady, dyskusje i rozmowy podczas sympozjum dotyczącego życia konsekrowanego i ewangelizacji przyczyniły się do pogłębienia tego ważnego tematu dotyczącego żywotności Kościoła i jego posłannictwa. Rzuciły one nowe światło, które potrzebne jest do kreowania odpowiedzialności za przekazywanie wygłoszonej przez Chrystusa Ewangelii. Dały one świeże spojrzenie na zróżnicowane życie osób konsekrowanych. Dzień studiów stał się porządnym bodźcem do jeszcze głębszego pogłębienia tematu misyjności we współczesnym świecie. Zorganizowany dzień poświęcony Życiu Konsekrowanemu i Nowej Ewangelizacji jest wyzwaniem i wezwaniem do powrotu do słów Jezusa Chrystusa, które wypowiada Nasz Zbawiciel w relacji Ewangelisty świętego Mateusza: Idźcie więc i nauczajcie wszystkie narody, udzielając im chrztu w imię Ojca i Syna, i Ducha Świętego. narody (Mt 28.19).     

Ks. Paweł Rybka
Santa Croce Rzym, 5 /12/2019